Witaj przygodo

Oczko prawe, oczko lewe, zamykanie, dobieranie ... 

Druty proste, zakończone kolorowymi kuleczkami, włóczki jaki akurat były w szufladach.

Podstaw nauczyła mnie kiedyś babcia. Zrobiłam wtedy szalik, kamizelkę, a nawet skarpety w czarno białe pasy. Nic się nie zachowało. Nic ? 

Kiedy wiosną postanowiłam odkurzyć dawne umiejętności, zajrzałam do internetu. 

A tu kosmos cały dziewiarski! Świat blogów, porad i filmików, sklepów i sklepików ... 

I najważniejsze - fajnych ludzi wokół tematu zebranych. 

Gdy brałam się za kolejne projekty, korzystając z pomocy tego dobrostanu, jakoś dawałam radę i przekonywałam się, jak mocne były babcine podstawy.  

Nie pamiętam przy której pracy dotarło do mnie: 

Dziergać może każdy, ale niektórzy muszą. 

Należę do tych drugich.

Postanowiłam podzielić się moimi dziewiarskimi przygodami. Moimi odkryciami, eksperymentami, projektami udanymi i porażkami. Pojawią się tu pewnie i wątki poboczne, bo myśl dziewiarki meandrami płynie.
Po pierwsze chcę się podzielić z rodziną, przyjaciółmi, znajomymi. Ze względu na ograniczenia w pandemii nie mogę tego robić osobiście.
Po drugie chciałabym dołączyć do tego  wyżej wspomnianego kosmosu. 

Być nie tylko biorcą i biernym obserwatorem. 

Oraz wyjść spod kamienia i zaprzyjaźnić się z technologią.

Tytuł bloga może trochę przewrotny. Ale - "Młodości, dodaj mi skrzydła ..."  

Jeśli odwiedzając ten blog pojawi się u Ciebie choć jedna pozytywna myśl lub uśmiechniesz się na chwilkę, to najważniejsze. 

To już za mną.

To jeszcze przede mną ...

Witaj przygodo !