Slow life

Leżał w stercie innych ubrań, przy pralce, więc się zawieruszył i do pralki trafił - taka wersja zdarzeń została mi przedstawiona. Wygląda teraz tak:

Zrobiłam go rok temu i wtedy prezentował się tak:

Włóczka z 70% alpaki tak właśnie zareaguje, nie ma zmiłuj! 💥

Powinnam się zdenerwować, ale gdy mi to pokazano, roześmiałam się, bo pierwszy raz na żywo zobaczyłam, jak drastycznie kurczy się sfilcowana prawidłowo dzianina. 

I postanowiłam wykorzystać to zdarzenie, by stworzyć edukacyjny wpis ku przestrodze. Dziewiarze i rękodzielnicy mogą go podesłać co bardziej krnąbrnym odbiorcom swych wyrobów. 👿

Lub od razu przejść do refleksji końcowej.😏

PRZESTROGA

Nigdy nie wkładaj wełnianych rzeczy do pralki.

Tak, wiem - są specjalne programy do prania wełny.

Tak, wiem - są wełny superwash, które mogą być tak prane.

Ale czy na 100% wiesz jaki skład ma dany sweter? Czytasz uważnie wszystkie metki? A jeśli metki nie ma? Zresztą, są i inne niuanse, polecam np. ten post z bloga Makunki.

Generalnie, najlepiej trzymać się takiej zasady:

RĘCZNIE ROBIONE = RĘCZNIE PRANE

PROCEDURA

1. Najpierw stosuję metodę starych Norwegów - wyroby wełniane wietrzyć po każdym użyciu. Do prania przystąpić, gdy już dłużej wietrzyć się nie da lub jest fest poplamione.
2. Zanurzam rzecz w wodzie o temp. pokojowej. Niby do 30 stopni, ja termometru nie używam, chodzi o to, że wełna nie lubi zmian temperatury.💧
3. Do prania można użyć specjalnych płynów do prania wełny, drogeryjnych lub np. Eucalan, albo ... zwykłego szamponu dla dzieci. To moje zeszłoroczne odkrycie z blogów, sprawdza się świetnie - skarpetki są mięciutkie jak kaczuszka i sweterek też. Logika pewna za tym stoi - na głowie kłaki, w swetrze kłaki - szampon idealnie to załatwi. 
4. Pozostawiam rzecz w wodzie z płynem/szamponem na jakiś czas - ok. 30 min. 
5. Wyciskam nadmiar wody - nie wykręcam! 
6. Płuczę w czystej wodzie o tej samej temp.
7. Wyciskam najpierw nad miską, a potem dokładnie w ręczniku (do większych rzeczy nawet 2 ręczniki się przydadzą).
8. Rozkładam na suszarce na kolejnym ręczniku - w pozycji na płasko. Nie wieszam! (Chyba, że chcę sobie powiększyć rzecz o 2 rozmiary.) 😉

To nie jest reklama produktu, tylko najtańszy szampon jaki znalazłam w sklepie :)

 

Tę procedurę stosuję też do dzianin bawełnianych, choć one mogą być prane w pralce (program delikatny). Ale nie wyobrażam sobie takiego potraktowania np. szydełkowej chusty! Wyjątek stanowią u mnie na razie podkładki na stół oraz kuchenne zmywaki - te muszą przejść program na 60 stopni.

REFLEKSJA KOŃCOWA

Nie zawsze tak robiłam. Baczniejszą uwagę na temat zaczęłam zwracać, gdy sama wzięłam się za robótki. Wcześniej nonszalancko wrzucałam wszystko do pralki, jak leci. Nie zaliczyłam poważniejszej wpadki ku przestrodze. Możliwe jednak, że niektóre rzeczy dłużej zachowałyby pierwotną świeżość ?

Obecnie postrzegam to jako część życia w duchu "slow life". Idea ta zachęca by zwolnić tempo, odetchnąć, żyć uważniej, z poszanowaniem siebie, innych ludzi, ich pracy i zasobów planety. 

Bo najpierw ktoś hodował owce, ktoś inny je ostrzygł, przewieziono wełnę (paliwo!) do przędzalni i farbiarni, tam też pracują ludzie, potem do sklepu (paliwo!), obsługują je jeszcze inni, zamawiam włóczki przez internet, przyjeżdża kurier (paliwo!). Jako dziewiarka jestem na końcu łańcucha.  

😎Proponuję takie ćwiczenie na wiosnę:

ZWOLNIJ I ODETCHNIJ. 

PRZY MISCE Z PRANIEM.