Drutozlot 2023

Wychodzę z domu o 7.25. Podwózka autem na dworzec, potem pociąg, przesiadka, pociąg, jestem w Toruniu! Jeszcze autobus i tramwaj, żeby dostać się na miejsce zdarzenia. Tramwaj uciekł, no nic, pójdę pieszo, okolica malownicza. Wpadam na halę ok. 11.30. Melduję się przy stoliku z biletami, dostaję żółtą przepaskę i uradowana cykam pierwszą fotkę na tle pamiątkowej ścianki. O 12.15 mam warsztaty z Iwoną Eriksson. Jeszcze zdążę na stoiska!

Harmider jak w ulu, kolorowo, wesoło. Po lewej ręce Dye Dye Done, do którego zapraszają dwie postacie w bogato zdobionych kapeluszach i gustownych sweterkach. Postacie nie mówią nic, nawet gdy kapelusze raz po raz są zabierane, bo odwiedzający koniecznie chcą mieć zdjęcie z takim rekwizytem na głowie.

Po prawej ręce Królowa Owca. Małgosia i Magda uwijają się przy motkach, pokazują, doradzają, przystrojone w złote, papierowe korony. Zasłużenie, wszak są organizatorkami całego zajścia! Oglądam chwilę nową kolekcję włóczek skarpetkowych o nazwie Vincent van Gogh od Opala, dotykam mięciuchne kłębki MerinoYak, ale nabywam tylko 2 komplety słodkich markerów. Na prezenty. 

Jak tu wypatrzeć znajomą twarz? Chyba mignęła mi Joasia - Klikaf. I jeszcze Monika - Rude Druty. Miała być Marta - Ma-i-Ka, nie widzę. O, a tu pośrodku stoi Ania Cierniak, która niedawno zaczęła nagrywać vlog, jak mówi "tak dla siebie" i prowadzi go z neofickim entuzjazmem. To właśnie mnie ujęło, bo najważniejsza w tym całym dzierganiu jest frajda! (Zazdroszczę też, że potrafi nagrywać, jednocześnie prowadząc samochód, bo ze mnie kierowca tak kiepski, że w stanie spoczynku 😟)

Wiedziałam, że będę mieć mało czasu, toteż zawczasu się przygotowałam. 
Mam plan z zaznaczonymi stoiskami. 
Mam skromną listę zakupów. 
Mam pytania do niektórych wystawców. 

Do Natalii z Na.Sztuki Studio idę po ceramiczne guziki. Pamiętałam wywiad z jej udziałem w podcaście u Lusi (ten odcinek), gdzie opowiadała o swoim młodym biznesie oraz jak powstają przedmioty, które potem nabywamy. Jako projektant sztuki użytkowej i dziewiarka zarazem, opracowała metalowe blokery do skarpet, malowane proszkowo. Nie zapadłam jeszcze na zaawansowaną postać skarpetkozy, która nieuchronnie wymaga inwestycji w blokery. Ale spodobały mi się inny pomysł - ceramiczne guziki i wybieram 4 duże, czekoladowe. Wyobrażam je sobie na jasnym, puchatym sweterku 😉

Dopchać się do Włóczek Warmii nie jest łatwo, szczególnie do regału z Mirellkami. No może wreszcie zrobię tę kamizelkę dla przyjaciółki, której połowę już nawet miałam, o tutaj? Decyduję się teraz na motek w fioletach i jeszcze chcę dodać Merino Soft w jednolitym kolorze, ale nie ma. "Nie mogliśmy zabrać wszystkiego" słyszę. Kiwam głową ze zrozumieniem. Ograniczenia przestrzenne widać gołym okiem, a nawet doświadczyć można całym ciałem, gdy niechcący się kogoś nadepnie, a ktoś inny trąci łokciem. Gosia pociesza, że mam w swoim motku tyle odcieni, iż łatwo będzie coś dobrać z kolorów jednolitych, nawet na odległość. Zamieniam z nią też kilka słów o farbowaniu 😊

"Przepraszam, gdzie jest koniec kolejki?" i ustawiam się do Rencami, czyli stoiska z metkami. Czekam, aż inni wybiorą i zapłacą, już zerkam nerwowo na zegarek, zdążę, nie zdążę? Tu podobnie, asortyment częściowy, pełna gama kolorów w sklepie internetowym. Szybko wybieram kilka metek, również będą w prezencie.

Na koniec Ina z pracowni OwcaART i jej bajeczne, ręcznie przędzione nawoje. Obserwuję jej stronę  już od jakiegoś czasu i sobie podziwiam i marzę, że kiedyś coś wreszcie nabędę. "No to proszę, wybierz sobie. Jaki Ci się podoba?" "Coś bardzo kolorowego, może z takimi bąblami". Drutozlot trwa od dwóch godzin,  kolorowe niestety chyba zeszły. Czasu naprawdę już nie mam i na warsztaty  niechybnie wpadnę spóźniona. Niech będzie coś w stronę morza... 
Ta wełna spocznie najpierw w gablotce, żebym mogła się nacieszyć, może czasem założę ją na szyję, w formie naszyjnika, aż wreszcie wplotę w gobelin, który będzie wisiał nad schodami. Zamówił go u mnie  mąż, jakieś dwa lata temu. Z poprzednich wakacji przywieźliśmy znad morza różne kije znalezione na plaży, by posłużyły do mocowania. To był pierwszy krok. A teraz mam 20 m wełny - to już drugi krok. Trzeci, odnośnie prowizorycznej ramy tkackiej, podpowiedziała Ina, gdy poprosiłam ją o radę w tej kwestii 😃

Nie zdążyłam już na kawę (kolejka), ani do toalety (jeszcze dłuższa kolejka). No ale chyba w trakcie 3-godzinnych warsztatów będzie jakaś przerwa? (Była!) Wpadłam na nie jako ostatnia. Uff!

Okazały się one czasem wytchnienia, wyciszenia przy miarowej pracy, w niezwykle przyjaznej atmosferze. "Różne kształty chust na drutach" - taki temat. Dokładnie 4 rodzaje chust zostały na przykładach omówione oraz przerobione - w formie próbki, a notatki poczynione. Było też o blokowaniu, języku wzorów dziewiarskich, kto nie umiał nauczył się wykonywać narzut, dwa oczka w jednym, ssk, k2tg, itp, itd. Poziom - zróżnicowany, ale wszystkie dziewczyny pięknie i szybko dały radę.  Poznałam też nową koleżankę do dziewiarskich pogaduch u siebie, na miejscu! Bo nieraz trzeba przejechać 200 km, żeby spotkać sąsiada zza miedzy. 😀

Warsztaty wybrałam ze względu na:

• Prowadzącą. W końcu miałam okazję popracować z Iwonką na żywo! Bardzo podoba mi się jej podejście i motto "dziergaj świadomie" - żeby nie tylko sztywno podążać za wzorem, ale orientować się co to na drutach się dzieje, dokąd zmierza ta robótka, jak wyjechać z błędnej uliczki. W prezencie dostałyśmy jej nowy wzór na chustę Wisła (niedużą, do zrobienia z 1 motka 100-gramowego) oraz rabat na pozostałe wzory chust.  
• Temat. Dotychczas zrobiłam 5 chust na drutach (z czego 3 entrelakowe), a teraz uporządkowałam sobie bazową wiedzę o ich dzierganiu i mogę śmielej realizować własne koncepcje.
• Termin. Część warsztatów odbywała się już w piątek, ale ja mogłam poświęcić na Drutozlot tylko 1 dzień.

Po warsztatach pokręciłam się jeszcze po hali, coś tam pomiziałam, w większości omiatałam tylko wzrokiem cudne moteczki, a omiatanie kończyłam na cenniku 😖 Harmider ustał, już spokojnie można było wszędzie podejść. No to teraz na obiad! Bufet zapewniały panie z Koła Gospodyń Wiejskich. Wydarzenie jest tak dobrze przygotowane, że z wyprzedzeniem znane i opublikowane na FB było wiele szczegółów: nie tylko nazwy sklepów, rozkład stoisk, terminy warsztatów, ale nawet menu kawiarenki oraz opcji obiadowej! Niestety, plan z obiadem po warsztatach nie wypalił. Gospodynie już odpoczywały, miski i podgrzewacze poskładane, "Przykro nam, z jedzenia już nic nie zostało, kasa podliczona." Trudno, zjem coś na dworcu. 

Jeszcze tylko najfajniejszy widok na toruńską starówkę z mostu.

Podsumowując:

Bardzo cieszę się, że wzięłam udział w Drutozlocie. Żeby wiedzieć jak jest i czy ten model imprezy mi pasuje. Jest ciekawie i dużo się dzieje. Ja jednak wolę spotkania bardziej kameralne. Dlatego raczej nie będę jeździć co roku, ale na pewno jeszcze kiedyś się wybiorę! 

Jeśli mogę coś zasugerować:

- warto zaplanować sobie czas

- warto wybrać jedną czy dwie z kilku możliwych aktywności - zakupy, spotkania z ludźmi, warsztaty, dzierganie na boku - i na niej się skupić (szczególnie przy ograniczonym czasie do dyspozycji, bo można  dostać zadyszki albo wyjść z poczuciem niedosytu)

- warto mieć listę zakupów - najlepiej pod konkretne, planowane projekty (tak radziła Dagna Zielińska i to jest bardzo dobra rada - nie przekroczyłam zakładanego limitu wydatków, miałam nawet spory zapas) 

- warto jechać ze znajomymi lub umówić się z tymi internetowymi na dokładny godzinę 

- warto szybko zgłaszać się na warsztaty, bo ponoć rozchodzą się jak ciepłe bułeczki

- warto być otwartym na rzeczywistość 

_______________________________________________

Oświadczam, że przy powstawaniu tego posta nie współpracowałam z żadną z wymienionych firm i osób oraz nie otrzymywałam za ich promowanie wynagrodzenia. Chciałam podzielić się wyłącznie swoimi doświadczeniami i wrażeniami.