Juglon

Miłe to słowo - juglon. Przepływa dźwięcznie przez gardło, rozchodzi się gładko na języku, można mielić je w buzi, niczym orzechy. Juglans regia to łacińska nazwa orzecha włoskiego, zaś juglon to organiczny związek chemiczny z grupy barwników chinonowych, który występuje w liściach, korzeniach i łupinach orzechów. 

Mamy spore drzewo w ogrodzie, co roku rodzi dużo owoców. Grzech nie wypróbować tego barwnika! Pomysł i wiedzę zaczerpnęłam, jak zwykle, z bloga Dzikie Barwy - ten post. Najlepsze efekty dają zielone rośliny, bo w suszonych liściach juglon traci swe właściwości. A zielonych łupin owoców orzecha nie trzeba nawet gotować, możliwe jest barwienie na zimno! 

Zbierając orzechy do wysuszenia, tym razem nie wyrzucałam łupin, tylko sortowałam. Najbardziej ściemniałe poszły od razu na kompost, reszta  do gara. Moczyły się 5 dni, następnie gotowały 2 godziny. Łupiny były potem czarne jak węgiel!

Po odcedzeniu, do kąpieli barwiącej włożyłam 200 g surowej, merynosowej włóczki, tzw. bazy do farbowania. Podgrzewałam 2 godziny, a potem zostawiłam na ok. 16 godzin, żeby dobrze naciągnęła. Wyszedł ciemny brąz. Fantastyczny! Czekolada. Albo kawa? Smakowite skojarzenia w każdym bądź razie. Wełna nie zabarwiła się równomiernie, ma lekkie przyciemnienia (bo w garze miała za ciasno). Moim zdaniem to nadaje jej dodatkowej atrakcyjności.

Kąpieli jeszcze nie wylewałam, zaprawiłam siarczanem żelaza i włożyłam coś innego. Nie miałam już tej włóczki do farbowania, lecz nabytą w Action jasną, chińską wełnę (z 2 % dodatkiem poliestru). Zrobiła się na szaro 😏 Jak to z siarczanem.

Orzechów było oczywiście tak dużo, że nie wyzbierałam wszystkich za jednym podejściem. Zwykle zajmuje to 2 tygodnie, a najlepiej gdy opadaniu owoców pomoże silny wiatr. Szkoda było mi tych łupin z kolejnych zbiorów, więc też wrzucałam je do garnka i zalewałam wodą. Odstały kilka dni, następnie zlałam płyn i moczyłam kolejny nawój przez 2 doby. Tak przerobiłam  opcję 'farbowania na zimno' i mam sposób na oliwkę!

 

Zawsze używam włókien naturalnych, możliwie nieobrobionych i nie farbowanych, albo białych. Chodzi o zbadanie możliwości barwiących roślin, które mam pod ręką. O niebanalne odcienie. O eksperyment, zabawę, niespodziankę. Wreszcie o unikatowe dzianiny jakie powstaną, w zgodzie z naturą, w rytmie slow. Gdy pisałam o kolorowaniu szczawiem, Ania w komentarzach wyraziła chęć obejrzenia oryginalnego koloru włóczek, sprzed farbowania. Tym razem jest obraz dla porównania. Z prawej surowy merynos, z lewej motasy z Action - Giant Wool Yarn marki Alison&Mae. 

A tu cały 'orzechowy zestaw 2023'. Na zdjęciach robionych na zewnątrz trochę nieprawdziwie wyszedł szary - jako stalowy. W rzeczywistości jest cieplejszy, bardziej beżowo-szary. Więc cyknęłam zdjęcie we wnętrzu - tak jest lepiej, choć tym razem oliwka wyszła zbyt żółta. Ach te kolory!

Jestem zachwycona mocą juglonu!!! Orzechowe farbowanie wpiszę na stałe w grafik prac jesiennych! A w przyszłym roku musowo więcej ciemnego brązu trzeba zrobić, bo mam apetyt na fajny sweter.

Tego lata jednak mało barwiłam. Zasuszyłam za to duże zapasy różnych kwiatów, liści, gałązek. W sumie ponad 2 kg surowca. Jest nawet nadzieja na odcienie czerwieni!