Robótka podróżna

Istnieją różne typy robótek. 
Być może macie swoją taksonomię.  

Ja na przykład stosuję taki podział, uwzględniając wielkość pracy, skomplikowanie wzoru i ewentualnie ilość zużywanej włóczki.

- robótka telewizyjna - określenie przejęte z blogów, opisujące robótkę łatwą, monotonną, medytacyjną wręcz, przy której można wykonywać też inne odstresowujące czynności, np. oglądać TV.

- robótka 'w międzyczasie' -  coś dodatkowo przerabianego, oprócz większego projektu. Obiecywałam sobie na początku, że będę robić rzeczy systematycznie, kolejno jedna po drugiej. Potem rozszerzyłam postanowienie do 'dwóch rozbabranych robótek na raz'. Ok. Czasem zdarzy się trzecia. Wiecie jak to jest 😉  A to trzeba poczekać na dodatkową włóczkę, bo się źle policzyło. A to zmęczenie ogarnia i kryzys przychodzi. A to zamówienie na cito wyskakuje. Robótka 'w międzyczasie' pozwala odetchnąć, nabrać dystansu, odpocząć rękom gdy zmieniam narzędzia i grubości. Można wykorzystać przymusowe przerwy w robocie głównej, coś popróbować, przygotować się do następnego zamówienia. 

- robótka podróżna - jak sama nazwa wskazuje, z tą pracą się podróżuje! Mogą to być wojaże dalekie, egzotyczne nawet, lub całkiem bliskie, na przykład z córką na trening czy do lekarza. Dzierganie jest czynnością wszędobylską, jak czytanie książki. Naprawdę wiele miejsc i okoliczności jest do wykorzystania i wiele 'wkręconych' osób tak robi. Też się staram, ale nie każdy rodzaj pracy ma szansę na wyjazd z domu. Po pierwsze: musi spełniać warunki robótki telewizyjnej - wzór prosty lub dobrze znany. Po drugie: musi mieć mały rozmiar, ewentualnie być na wstępnym etapie. Po trzecie: musi ograniczać się do jednego motka, więc żadne żakardy. Po czwarte: mieści się do tej czarnej torebki.

Torebka ma wymiary 24x30 cm, jest z bawełny, a napis na odwrocie zapowiada, co można znaleźć w środku - robótkę czyli "seryjnego zabójcę czasu" 😜

Sprawdziły mi się w tej roli: chusty z jednego motka, ściereczki, rękawy, skarpetki robione od palców. 

Na przykład ta para powstała podczas wyjazdów.

Włóczkę farbowałam rok temu, metodą tie-dye (tutaj). Od razu postanowiłam, że skarpety będą i jedna powstała częściowo w trakcie jesiennej wycieczki do Krakowa. Zrobiłam ją od palców, na drutach rozm. 4, bo tak wskazywał producent. Jednak po założeniu gotowej  skarpetki na nogę, rozczarowały mnie zbyt duże dziury w dżerseju. Skarpetka powędrowała do pudła z włóczkami, skazana na sprucie. Ale niedawno wyjęłam ją, przymierzyłam ponownie i zdziwiłam się "czego tu się czepiać? jest ok!" Doczekała się bliźniaczki. Bardzo lubię moje nowe skarpetki i już je noszę w chłodniejsze wieczory. 

Żałuję, że więcej tej włóczki nie ufarbowałam, sweter by fajny wyszedł.

Robienie skarpet latem to jak robienie przetworów i zapasów na zimę. Blogowe koleżanki, jak mrówki, też robią zapasy. Tutaj obejrzycie najnowsze skarpetki: Joasi, Bokasi oraz Reni W., która postawiła takie lipcowe zadanie w zabawie C&K. A gdy niektóre letnie dni upałami jednak nie rozpieszczają to może stylizacja z Norwegii, od Camilli Dingsøyr. Obserwuję na FB jej profil Lokal Oslo, podoba mi się ten styl projektów. W Polsce dostępna jest też książka jej autorstwa pt. "Z miłości do wełny" - znalazłam nawet w lokalnej bibliotece. 😀